Yedi kat gökten iner, o nurlu melekler
Dünyayı karanlıklar, usulca terk eder
Kapılar açılırlar,damlalar süzülür
Gönüllere huzur dolar,her gün seher vaktinde.
Bebek uykuya dalar, anne kokusuyla
Çocuk gezinti yapar, rüyalar yurdunda
İnsanlar hazla dolar, Allah huzurunda
Peygambere selam gider, her gün seher vaktinde.
Kırılmış yüreklerde filizler yeşerir
Zavallı şeytanlarda,yerde debelenir
Uğraşıp didinmede, elinden hiç gelir
Yaralı umutlar onar, her gün seher vaktinde.
Darda kalmış biçare, yetiş der haykırır
Onu derde boğanda, elbet çare vardır
Ve yalvarmak gerekir, dua bir silahtır
Aç yürekler doyrulur, her gün seher vaktinde.
Suya hasret toprak, suya kavuşunca
İnleyip gürlemiyor, denizlerde dalga
Yavru ceylan avcıdan, hızla kaçıyorsa
Pembe bulutlar kol gezer,her gün seher vaktinde.
Bir hasta yatağında, ümitsiz inlerken
Yolcu yolundan bıkmış, bitip tükenmişken
Yaşlı elinde tesbih, vuslatı düşlerken
Kim bilir ne canlar uçar her gün seher vaktinde.
Elmas Ertaş
